Wie ben ik: mijn reis

Ik heb een flinke weg afgelegd om te zijn waar ik nu sta. Ik neem je graag mee in mijn verhaal en vertel waarom ik doe wat ik doe.

Volledig de weg kwijt

Carnavalszondag 2010. Voor de laatste keer trek ik de deur van mijn bedrijf dicht. Mijn gezondheid laat het niet meer toe om mijn werk te doen. Ik moet mensen inhuren om het voor me te doen. Gevolg is dat de kosten omhoog schieten en de opbrengsten omlaag gaan. Een faillissement is het gevolg. Ik kom ziek en zonder werk thuis te zitten. Het wordt me duidelijk dat ik in mijn werk ben gevlucht, omdat mijn huwelijk niet veilig voor me was. Later dat jaar verlaat ik mijn huwelijk en woon ik in november 2010 voor het eerst in mijn leven op mezelf. Om 2010 goed af te ronden, overlijdt op oudejaarsavond mijn oudste broer plotseling. Ik stap volledig de weg kwijt 2011 binnen.

Alles wat ik had opgebouwd, is binnen een jaar tijd afgebroken tot helemaal niets. Ik werd volledig teruggeworpen op mezelf. Het overlijden van mijn broer duwde me van het randje af, waarop ik eigenlijk al jaren leefde. Op de vlucht voor mijn waarheid, want die was te pijnlijk. In de aanpassing om anderen te plezieren raakte ik helemaal mezelf kwijt.

Zoektocht naar mijn werkelijke ik

Toch had ik al vaker een waarschuwing gehad. Begin 2001, precies 10 jaar voor mijn broer, overleed onze moeder. Toen rouwde ik niet. Ik ging gewoon door. Tenminste dat dacht ik. Toch was er een barst in mijn masker ontstaan. Er was soms twijfel. Dat had ik daarvoor niet. Zit ik wel op de goede weg? Vind ik mijn werk eigenlijk wel leuk? Waar doe ik het allemaal voor? Dat soort vragen. De heftigste waarschuwing kreeg ik op 1 april 2006: een spasme van mijn hartspier zorgde ervoor dat ik met gillende sirenes werd afgevoerd naar het ziekenhuis. Veel te snel ging ik weer aan het werk, terug in mijn oude patronen. Ook begon ik met zoeken. Zoeken naar wat ik echt wilde, naar wie ik echt was.

Rouwen en verzorgen van wonden

Met dat zoeken kwam ik bij Phoenix Opleidingen in Utrecht terecht. In september 2009 begon ik daar aan een driejarige opleiding. Dit stond voor mij in het teken van zoeken naar mezelf. En stukje bij beetje vond ik mezelf weer terug. Ik zag hoe ik in de loop van mijn levenspad stukjes van mezelf achter had gelaten. Hoe ik niet rouwde als het nodig was. En hoe ik me daardoor eigenlijk niet meer hechtte, omdat dat te pijnlijk was.

Iedere wond die ik ontdekte, heb ik verzorgd. Ik heb gerouwd waar het nodig was. Zo kon ik verder mijn geschiedenis in, waar ik wonden uit mijn familiesysteem van vroeger ontdekte. Die in het systeem generatie op generatie waren doorgegeven. Ook die wonden gaf ik de plek die zij verdienden. En zo kwam er rust in mij en mijn systeem.

Alles verdient een plek

Ik heb geleerd dat alles een plek verdiend. Ook dat wat je wegstopt in de schaduw en je niet wilt zien. Dat blijft terugkomen, totdat je het de plek geeft die het verdient. Daar zit mijn kracht als begeleider. Ik heb persoonlijk ervaring met rouwen. Rouwen tot op het bot. Om van daaruit jezelf weer vorm te geven en je eigen reis voort te zetten, zodat de zingeving van het leven weer terug komt. In die zoektocht naast mensen lopen, is voor mij een eer.

Begeleiding met open hart

Ik ben een begeleider met open hart, mijn kracht zit in mijn levenspad, in mijn ervaringen… en ik loop graag met je mee op jouw weg, door jouw landschap. Op zoek naar jouw levensmissie. Ik doe dit met liefde, met open hart en hoop je te raken op zielsniveau.

Wil je dat ik een stukje meeloop op jouw pad? Om te kijken waar je tegenaan loopt en vragen (en antwoorden helder te krijgen)? Ik loop graag met je mee. Neem gerust contact met op.