Laat jij je lijden door angst?

Ja, ik weet het. De titel klopt grammaticaal niet. Toch is het precies wat ik bedoel. Wat ik zelf ken. Dat ik mijzelf in situaties laat leiden door angst. En vervolgens ook handel vanuit die angst. En dat handelen is dan over het algemeen genomen niet echt dienend voor mij. Ik kom dus in het lijden terecht.

Gezag kwijt

Een voorbeeld: ik ben al enige tijd gescheiden. In al die jaren blijft er tussen ons als ouders ‘gedoe’. Reden is vaak een ander inzicht over opvoeden. Over wat goed is voor onze kinderen. Die verschillen van inzicht lopen zo hoog op, dat ze schadelijk zijn voor onze kinderen. Gevolg is dat onze kinderen vanaf begin dit jaar onder toezicht staan van de kinderbescherming. Ons als ouders is een jeugdvoogd toegewezen. In feite zijn wij als ouders een deel van ons gezag kwijt. Laat ik het vanaf hier bij mijzelf houden.

Verdwijnen in angsten

Ik ben dus een deel van mijn gezag over mijn eigen kinderen kwijt. Een derde, een vreemde, bepaalt voor mij nu wat goed voor mijn kinderen is. Dat doet wat met mij, met mijn authenticiteit. Dat is al iets om wat angstig van te worden. Echter de jeugdvoogd gaat pas over tot handelen zodra moeder en ik er samen niet uit komen. Tenminste zo is het voorgehouden. Echter tijdens ons eerste gesprek was de toon anders. Er gebeurde zo veel, wat voor mij als persoon niet klopte, dat ik helemaal verdween in mijn angsten. Zodra ik in mijn angst zit, verdwijn ik erin. Ik ben dan niet meer in het hier en nu. Ik krijg niet echt meer binnen wat er aan tafel gezegd wordt. Ik buig dan mijn hoofd en geef de ander alle ruimte om de regie te nemen. Of dat nu dienend voor mij, of mijn kinderen is of niet. Zo verliet ik dit gesprek. Ik ging naar huis met:

• Ik ben geen goede vader.
• Ik weet niets van opvoeden.
• Als ik niet doe wat de jeugdvoogd mij opdraagt, raak ik mijn kinderen kwijt.

Wat ik dan doe? Ik ga mij aanpassen. Ik laat het gedrag zien waarvan ik denk dat de ander dat wil. Alles om erbij te mogen blijven horen. In dit geval, om vader van mijn kinderen te mogen zijn.

Trigger in het heden raakt pijn uit het verleden

Gelukkig ben ik al een tijdje onderweg in mijn zelfontwikkeling. Tijdens die reis heb ik intussen geleerd om op zulke momenten niet meer te reageren. Want als ik wel ga reageren, dan reageer ik vanuit die angst. En niet vanuit mijn authenticiteit. Eerst mag ik de zaak laten bezinken. Ontdekken welke angsten het zijn waarin ik verdwijn. Zodra ik dat weet, kan ik onderzoeken hoe reëel die angsten zijn. Zodra ik dat duidelijk heb, kan ik over gaan naar handelen. Zijn de angsten niet reëel? Dan mag ik ze loslaten. Vaak zijn het namelijk oude angsten, gebaseerd op gebeurtenissen uit mijn verleden. Die worden getriggert door de gebeurtenis in het heden. Is er een mogelijkheid dat ze wel reëel zijn? Dan heb ik daar iets mee te doen.

Kiezen voor angst of staan voor mijn waarheid

In dit geval had ik een hele andere opvatting als moeder en als de jeugdvoogd over een bepaald thema. Mij werd opgedragen iets te doen wat niet bij mij past. Waarvan ik niet kon voelen dat het mijn kinderen ging dienen. Ik kon die opdracht niet uitvoeren zonder mijn eigen normen en waarden te verwaarlozen. Echter het werd mij wel opgelegd. En niet doen wat de jeugdvoogd je opdraagt, kan gevolgen hebben voor je positie als ouder. Verlies van mijn kinderen was dus een angst die enige realiteit bezat. Nu had ik de keus, laat ik mij door die angst leiden en ga ik uitvoeren wat niet bij mij past? Gevolg: ik kom in het lijden. Nee, die keus heb ik niet gemaakt. Ik wil mijn kinderen dat voorbeeld niet geven. Ik ben blijven staan voor mijn waarheid. Mijzelf beseffend dat, dat gevolgen kan hebben.

In dialoog vanuit openheid en eerlijkheid

Ik heb mijn standpunten onderbouwd en met de jeugdvoogd gedeeld. Waarbij ik ook heb gemeld wat het vorige gesprek met mij deed. Ik gaf niemand de schuld, ik deelde simpelweg (ik weet dat het niet simpel hoeft te zijn) vanuit mij hoe ik zaken ervaarde en waarom ik handelde, zoals ik handelde. Die openheid en eerlijkheid, gaf een opening bij de jeugdvoogd. Zodat we opnieuw naar het opgelegde voorstel konden kijken.

Door mij niet door angst te laten leiden kon ik uit het lijden blijven.

Hoe voorkom jij dat jij je laat lijden door angst? Wil je hierover in gesprek? Neem gerust contact met me op.