Flatline

Het mooie aan mee reizen met een ander is dat het mij iedere keer weer langs mijn eigen verhaal brengt. Als reisleider ben ik ook deelnemer aan de reis. Ik bewandel immers dezelfde route als degene die ik op dat moment mag begeleiden. 

Pijn vermijden

Tijdens het begeleiden mag ik zelf ook (weer) door deze materie reizen. Het verwondert mij keer op keer dat mensen mij opzoeken met vraagstukken waar ik met mijn eigen verhaal (nogmaals) naar mag kijken.De laatste tijd krijg ik klanten die zichzelf hebben aangeleerd om emoties te vermijden. Proberen emoties zo klein mogelijk te houden. Om de pijn van verliezen in het leven niet te voelen en proberen de diepte van het dal te vermijden. De contra-indicatie is dat die tactiek bijna automatisch wordt gekopieerd naar het afvlakken van de pieken. De goede, geluksmomenten worden ook niet meer (ten volste) gevoeld. Zodra ik deze tactiek opmerk, maak ik de metafoor naar een hartslag.

‘Als de bandbreedte van een hartslag wordt verkleind, waar kom je dan op een gegeven moment uit?’, vraag ik dan.

Op zoek naar de oorzaak

Allemaal weten ze direct het antwoord. De een schrikt wat heftiger dan de ander, maar wakker zijn ze altijd. Vanuit die opgewekte alertheid gaan we dan samen bewust op zoek naar de oorzaak van dit vermijdende gedrag. Ik geef huiswerk mee: ‘Sta de komende weken bewust(er) stil bij de positieve ervaringen in de dagelijkse gang van zaken. Bijvoorbeeld de zon die op je huid schijnt. De vogels die fluiten. De lach van je kind. De vriendelijke blik van je partner. Laat dat helemaal binnen komen. Ervaar, voel wat dat in je lichaam doet. Waar voel jij activatie? Wat voel jij op die plek in je lijf? Als die sensaties van de piekmomenten in het leven weer gevoeld mogen worden, dan ontstaat er aan de andere kant van het spectrum ook ruimte om de dalen te onderzoeken’.

Routekaart van het dal

Nu ik veel werk met deze casussen, merk ik dat ik de afgelopen jaren heel intensief bezig ben geweest om mijn dal ervaringen te doorleven. Ik heb een uitgebreide routekaart van de dalen gemaakt. Alle routes heb ik in contact met mijn gevoel meerdere keren afgelegd. Keer op keer heb ik alle bijbehorende emoties alle ruimte gegeven die ze op dat moment nodig hadden. Iedere keer voel ik weer de heftigheid van deze routes. Het gemis, de boosheid, het onrecht. Het verdriet. Maar ik verdwijn er niet meer in. Dat maakt dat ik heel goed bij de ander kan blijven als hij of zij in deze routes van zijn of haar verhaal afd(w)alen. Ik hoef niet bezig te zijn met mijn emoties. Die komen er zonder twijfel tussendoor, maar ik ken ze intussen zo goed dat ik ze uit het verhaal van de ander kan houden.

Flatline

Mijn eigen advies om de piekervaringen meer ruimte te geven blijkt ook voor mijzelf een goed advies te zijn. Ik merk dat ik dat een hele klus vind. De routes in het landschap van geluk heb ik nog niet in kaart gebracht. Het blijkt voor mij nog behoorlijk onbekend terrein. Ik constateer dat ik zelf ook een behoorlijke flatliner ben. Niet meer in de dalen, echter mijn hartslag hoog laten oplopen? In extase raken? Ik durf het (nog) niet. Ergens blokkeer ik. Waar ik mijn overlevingsstrategie om de diepte van de dal ervaringen te vermijden heb overwonnen, had ik de contra-indicatie nog niet opgemerkt.

Begin deze maand stond ik uitvoerig stil bij een dal ervaring in mijn leven. Een dal ervaring die ik heb omgebogen naar een piek ervaring. Immers op de bodem van dat dal ervaring koos ik voor mijzelf. Door daar uitvoerig bij stil te staan, kon ik de rijkdom van mijn levensreis vanaf dat moment waarnemen. En hoe ik de grootsheid daarvan niet aannam. Hoe ik die piek ervaringen afzwakte. Ik ben mij er nu bewust van zodra ik dat weer doe. Ik geef mijzelf dan een momentje om die grootsheid wel te voelen.

WAUW!!!

Routekaart van geluk

Dit zijn mijn eerste stapjes. Mijn eerste stapjes in het in kaart brengen van mijn eigen routekaart van geluk. Ik weet in dit landschap nog niet de weg, maar ik breng mijn ervaring van routes schrijven uit mijn dal landschap met mij mee. Dat maakt dat ik met vertrouwen en een groot open hart aan deze mooie tocht ben begonnen.

Dank aan mijn flatlinerklanten. Dat ze mij opzochten. Dankzij jullie durf ik nu stapje voor stapje de extase weer toe te laten in mijn leven.

Herken jij iets van jezelf in mijn proces? Heb jij je routekaart van je dal & geluk ervaringen al in kaart gebracht? Wil je hierover in gesprek? Neem gerust contact met me op! Mocht jij nog een begeleider zoeken? Eentje die met liefde een stukje met je meeloopt? Ik begeleid je graag.