Leermeester en leerling

De afgelopen maanden schreef ik over ridders en een koning. Over snoeien. Over aannemen. Over mijn eerste en tweede stem. Metaforische verhalen over mijn reis.

Puurheid

Op de eerste plaats helpt het schrijven mij, om op een nog diepere laag mijn eigen reis aan te nemen. Daarnaast heb ik een groot verlangen om zichtbaar te zijn in puurheid. Met een minimum aan maskers. Vanuit die puurheid wil ik mij verbinden met de ander. Met jou. Met het delen van mijn reisverhalen hoop ik jou te inspireren. Te inspireren om zelf op reis te gaan. Dat jij op zoek gaat naar jouw ridders. Dat jij het aandurft om te snoeien in jouw struikgewas. Te leren luisteren naar je eerste stem. Dat je aan de hand van die stem je koers bepaalt. Een koers die jou laat terugkeren in jouw eigen Koninkrijk.

Helpende theorieën

In de metaforen die ik gebruik, zitten vele theorieën verborgen die ik de afgelopen jaren via leermeesters mocht ontdekken. Theorieën die mij ondersteunde in mijn reis. Theorieën die ervoor zorgde dat ik het aandurfde om bepaalde stappen te zetten. Om een bepaalde weg te gaan. Deze theorieën zorgden er ook voor dat ik sommige afslagen leerde negeren. Ze hielpen mij met navigeren, terug naar mijn eigen Koninkrijk.

Innerlijk kind

Innerlijk kind werk is zo’n theorie. Ik leerde mijn eigen gekwetste kind serieus te nemen. Zonder die kleine jongen de reis maken gaat niet. In de zoutridder herken ik veel van mijn gekwetste jongen. Frans Rupert heeft een mooie theorie over hoe trauma zichzelf manifesteert in ons mensen. Dat er een getraumatiseerd deel is, dat niet ouder wordt (sluit weer aan bij het innerlijk kind werk). Vanuit dat trauma ontstaat er een overlevingsdeel en blijft er een gezond deel over. Heb je veel voor je kiezen gehad? Dan ontwikkel je een groot getraumatiseerd en bijbehorend overlevingsdeel. Het gezonde deel is dan wat kleiner. De peperridder uit mijn eerdere blogs is zo’n overlevingsdeel. Mijn strategie was om te strijden en hard te werken. Luisteren naar mijn eerste stem – in plaats van mijn tweede, derde, enz, – was iets wat ik te leren had. Die eerste stem is mijn gezonde deel. Als ik daar naar luister, volg ik mijn pure pad. Verder hebben wij allemaal een vrouwelijk en een mannelijk deel, Jungs theorie over animus en anima. De peper- en zoutridder kun je ook zien als het mannelijke en het vrouwelijke in mij. Op vele manieren kun je een metaforisch verhaal tot je laten komen. Voel maar op welke wijze het in jou resoneert. En wat het je vertelt over jouw pad.

Terugreizen

Systemische wetmatigheden, waarin met name Bert Hellinger veel pionierswerk heeft verricht, gaf mij inzichten over mijn eigen geschiedenis. Een geschiedenis die ik via het snoeien in mijn Eik onderzocht. Wil je terugkeren naar je Koninkrijk? Dan heb je terug te reizen door je geschiedenis. Op die terugreis haal je de delen die je onderweg verloren bent weer op. En ontdek je waarom je de overlevingsstrategieën hanteert die je gekozen hebt. Vaak nemen wij die overlevingsmechanismen over van onze ouders. Als je ontdekt waarom je ouders dat deden, begrijp je ook beter waarom jij doet wat je doet. Grote kans dat je dan met mildere ogen naar je ouders kan kijken.

Ik onderzocht dus mijn geschiedenis. De geschiedenis van mijn ouders en van hun ouders, mijn grootouders. De patronen werden helder en dat hielp mij op mijn reis.

Meesterschap

Deze theorieën helder overbrengen op een ander vraagt een bepaald meesterschap. Het vraagt verbondenheid met je eigen verhaal. Met je eigen Koninkrijk. Als jij de reis niet zelf hebt gemaakt, is de stof overbrengen een stuk moeilijker. In ieder geval neemt de leerling het minder snel van je aan. Ergens voelt de leerling dat er diepgang ontbreekt. Nu ik mezelf sinds een aantal jaren ook op het pad van leermeester begeef, wordt mij dat gegeven steeds duidelijker. Terwijl ik dat pad loop, blijf ik op hetzelfde moment leerling. Leermeester zijn terwijl ik een leerling aan het begeleiden ben, is mij intussen wel bekend. Voor een groep leerlingen staan, is nog wat onwennig. Mag ik een opstellingsavond begeleiden? Dan sta ik alleen voor een groep. Tijdens zo’n avond werk ik met vraaginbrengers. De vraaginbrenger staat centraal en de overige mensen zijn wat meer op de achtergrond. Dat overzien gaat mij goed af. Sinds enkele jaren organiseer ik ook zwaardsmeed weekenden. Dan begeleid ik samen met een collega een groep mannen. Dat vond ik erg spannend, maar ging me goed af met steun van mijn collega.

Kiezen voor zichtbaarheid

Deze collega heeft onlangs een andere afslag genomen op zijn reis. Dat maakt dat ik het volgende weekend alleen voor die groep sta. Verstandelijk weet ik dat ik dat kan. Gevoelsmatig gebeurt er het een en ander. Zo val ik gelijk terug op de plek van leerling: kan ik dit wel? Het gaat ook over zichtbaarheid. Hier heb ik een groot verlangen op. Vanuit dat perspectief is het dus prima dat ik alleen voor de groep sta. Echter vanuit mijn systeem van herkomst, wat ik geleerd heb van mijn ouders, is het zeer onverstandig om zo zichtbaar te zijn. Van hen heb ik geleerd om in de grijze massa te blijven. Om mijn hoofd niet boven het maaiveld uit te steken. Dat strookt dus niet met de beweging die ik nu maak. Kennis van de systemische wetmatigheden maakt dat ik nu, in rust kan kiezen voor die zichtbaarheid.

Leerling op het pad van meesterschap

Op dit pad van leermeester ben ik nog leerling. Het zwaardsmeden gaat over mannenwerk. Mijn leermeester op dat gebied is Peter Asscheman. Zo mooi dat nu net, op dit moment, ik van hem een mail kreeg. ‘Arthur ik ben door de flyers voor het Zwaardsmeden heen, kun jij er nog wat opsturen?’ Hoe mijn leermeester mij steunt. Hoe ik op dit pad leerling mag zijn. Dat ik zijn bedding weer zo kan voelen en direct durf aan te nemen. Hij gelooft in mij, anders stuurt hij deze mail niet. Op het pad van leermeester mag ik leerling zijn.

Vorige week leidde ik een opstellingenavond. Bij aanvang formuleer ik altijd een vraag die ik alle aanwezigen laat beantwoorden tijdens de voorstelronde. Deze keer koos ik om te vragen: ‘Wie is jouw leermeester en wat heb jij van hem of haar geleerd?’ Een van de aanwezigen benoemde mij als zijn leermeester. Het koste mij enige moeite om het aan te nemen, maar het lukte wel. Mijn reis bracht mij hier.

Neem jij al meesterschap over jouw reis? Of ben jij nog leerling? Een leerling die al het lef heeft gehad om te starten met reizen? Of een leerling die nog moed aan het verzamelen is? Ik hoor graag jouw reisverhalen. Mocht jij nog een leermeester zoeken? Eentje die met liefde een stukje met je meeloopt? Ik begeleid je graag.