Zomerse Zingeving

Mijn bedrijf kent pieken en dalen in het mogen ontvangen van begeleidingsaanvragen. De zomer maanden zijn standaard één groot dal. Het is een jaarlijks terugkerend feit dat ik deze periode veel ruimte in mijn agenda heb. Het mooie is, dat had ik al opgelost een zomer voordat ik mijn bedrijf starten.

Op de vlucht

In het voorjaar van 2011 zat ik ziek thuis. Zonder werk en in een schuldsaneringstraject. De gedachte aan de zomervakantie deed mij schudden van angst. Het enige houvast wat ik op dat moment in mijn leven had waren mijn opleiding en mijn kinderen. Een opleiding heeft natuurlijk een vakantiebreak. Mijn kinderen zou ik ook drie weken niet zien. Dan gingen ze immers met moeder op vakantie. De gedachte aan die drie weken liet de muren direct op mij af komen. Daar moest ik dus iets op verzinnen. Ik vond een mogelijkheid om die weken vrijwilligerswerk te gaan doen in Frankrijk. Probleem opgelost.

Ontdekken van kwaliteiten

Daar aangekomen werd ik met mijn agrarische achtergrond ingezet als vrijwilliger in het onderhoud van het terrein. De eerste drie dagen heb ik mij daar mee bezig gehouden. Echter het hoofddoel van deze camping was en is de animatie van de vakantie vierende kinderen. Dat is op deze camping een hele speciale groep. Op deze camping komen namelijk gezinnen met kinderen met een beperking. Na drie dagen werd mij gevraagd of ik daar ook open voor stond? Zodoende startte ik op mijn vierde dag in het animatieteam. Ik werd geplaatst in de structuur groep. Waar kinderen zitten die extra prikkel gevoelig zijn. Zij hebben een prikkelarme omgeving nodig. Een omgeving die duidelijk is in wat komen gaat. Ik werd gekoppeld aan Dexter. Een jongen met een meervoudige beperking. Een jongen die nagenoeg niet sprak. Wat heb ik die dag veel van Dexter geleerd. Leven in het NU heeft hij uitgevonden. Ik merkte dat ik makkelijk verbinding maak met de ziel van deze kinderen. Als ik dat deed, dan had ik contact. Zodra ik ging denken. Bijvoorbeeld hoe of wat nu te doen, dan was ik het contact direct kwijt. Naar de wereld van het denken ging Dexter gewoon niet mee naar toe. Mindfulness. Zijn in het hier en nu. Genieten van de kleine dingen. Deze kinderen hebben er patent op.

Tweede thuis

De drie weken waren zo om. Geen muur op mij af zien komen. Vrienden voor het leven gemaakt. Dat maakt dat ik sindsdien iedere zomer daar te vinden ben. Mijn minder gevulde agenda zo zinvol invul. Ieder jaar mag ik oude bekenden weer in de arme sluiten. Kinderen die uit de auto komen, mij zien, en rennend in mijn armen springen. Dat gevoel, dat ik zo belangrijk voor ze ben. Dat is onbeschrijfelijk. En het is niet alleen de kinderen. De ouders. De mooie gesprekken, de dankbaarheid. De campingeigenaars Tim en Jeanine. Die ieder jaar weer laten blijken hoe blij ze zijn met de hulp die ik bied. Het contact met de andere vrijwilligers. De meeste zijn studenten van begin twintig, of nog jonger. Hoe ik daar als een soort nestor mijn plek ieder jaar mag vervullen. Ik geniet van de energie van deze jeugd van tegenwoordig. Sinds de zomer van 2015 sleep ik mijn kinderen ook mee naar deze bijzondere plek. Twee jaar geleden stelde ik ze voor om met hen een keertje voor een ander avontuur te kiezen. Ze keken mij aan of ik gek geworden was. Weer zo’n cadeau. Dat ik deze plek, deze ervaringen mag delen met mijn zoon en dochter.

Bende van Ellende

De laatste jaren mag ik een nieuwe groep begeleiden. Een groep jongvolwassenen. Ze weten dat ze te oud zijn voor kinderliedjes. Ze willen graag op een leeftijdsadequate wijze worden aangesproken. We maken grapjes over verkering, houden elkaar voor de gek. Halen streken uit met de andere vrijwilligers. Of de ouders! Ze vinden het prachtig. Door op deze wijze contact met ze te leggen neem ik hen serieus. En zij mij. Zo krijgen wij samen zingeving en heel veel plezier. Dit jaar heb ik speciaal voor de bendeleden rode bandana’s gekocht. Samen met een vriendin hebben wij een logo ontworpen, geknipt en geplakt. De Bende werd over de hele camping gezien. De jongens en de meiden kregen een unieke positie. Een positie die ze met trots droegen. Plots konden we alles. En deden we alles. Immers een bende gaat waar een bende gaat. Regels kunnen wij als bende wel wat buigen. De mutsjes brachten daar onverwacht een hele verdieping in aan. Ik zelf had twee prachtige avonden met Yvonne tijdens het knippen en plakken. Samen hadden we al een hoop voorpret. De bende werd populair. Kinderen wilde erin zitten. Vrijwilligers wilde bendeleider worden. Verbaasd ben ik nog steeds over het succes van zoiets simpels.

Er toen doen

Als je bendelid bent, dan doe je ertoe. Hoe belangrijk dat kan zijn liet Sam mij in ultieme vorm zien. Sam is medeoprichter van de Bende van Ellende. Hij is nu 17 jaar en zit vast aan zijn rolstoel. Hij zegt al vanaf het eerste jaar dat hij op de camping komt dat hij ook vrijwilliger wil worden. Hij wil bijdragen. Vorig jaar bedacht hij dat hij met een bolderkar wel zou kunnen helpen. Immers thuis had hij zo’n ding en kon hij allerlei klusjes doen. Ik gaf hem toen het advies de kar volgend jaar mee te brengen. Zogezegd zo gedaan. Ik geloof dat het wel enige vorm van creativiteit vroeg in het belanden van de bus, maar het lukte. WAUW, wat een succes. Sam reed water rond om te verdelen over de groepen kinderen. De overige bendeleden maakte een logo voor Sam. Sam’s Transport prijkte er al snel op zijn kar. Sam bracht het vuilnis en het glas weg. Hij transporteerde boodschappen van campinggasten. Dit alles met een hele, hele grote lach op zijn gezicht. Hij kon bijdragen. Hij deed ertoe. Dus Anna vond al snel dat zij ook wel een bigshopper met lege petflessen aan haar rolstoel kon transporteren. Degene die konden lopen vulde en leegde de kar. Samen klaarde ze alle klussen. Zingeving zit hem in de kleine dingen. Dat leerde ik ook dit jaar weer van mijn Bendeleden. De Bende van Ellende, daar ben ik mee verbonden met hart en ziel. Door Bendeleider te zijn, kan ik dit voor deze jongens en meiden mogelijk maken. Een groter geschenk kan ik niet ontvangen.

Zomer dal

Volgend jaar ga ik mijn tiende zomer in. Daar twijfel ik niet aan. Het vullen van mijn minder gevulde werkagenda doe ik in met werkzaamheden van een andere orde. Terwijl het over dezelfde laag gaat. Hoe krijg ik zingeving in mijn leven? Heb jij daarin vragen? Kan jij je zingeving niet vinden? Ik loop bij die zoektocht met liefde een stukje met je mee. Echter reken volgend jaar juli en augustus niet op mij, want ik ga mijn jubileum vieren. Ik ga acht weken de Bende van Ellende leiden.

Herken jij iets van jezelf in mijn proces? Wil je hierover in gesprek? Neem gerust contact met me op! Mocht jij nog een begeleider zoeken? Eentje die met liefde een stukje met je meeloopt? Ik begeleid je graag.