Je moet het zelf doen, dat wil echter niet zeggen dat je het alleen moet doen!
Begeleiding Met Open Hart
Een paar van de mensen waar ik mee heb gewerkt hebben op papier gezet hoe ze mijn begeleiding hebben ervaren. Dankbaar ben ik daarvoor en trots dat ik het mag delen.
Arthur heeft mij ontzettend geholpen om mezelf beter te leren kennen. Ook jongere mensen zitten soms vast in bepaalde patronen waar ze moeilijk uit komen, en door de begeleiding van Arthur heb ik verschillende inzichten over mezelf gekregen. Het mooie is dat hij je helpt met het inzien van deze patronen en met de manier waarop je naar jezelf kijkt, maar dat jij uiteindelijk zelf de problemen oplost. Na slechts enkele wandelingen met Arthur heb ik al zoveel over mezelf geleerd en zit ik een stuk beter in mijn vel.
Arthur bedankt! Mocht er ooit nog iets zijn dan weet ik je te vinden.
Nicole
Heel fijne begeleiding gehad en veel inzichten gekregen. Vooral prettig dat je in de natuur aan het wandelen bent. Veel metaforen gebruikt die me kunnen helpen. Bedankt!
Langs deze weg wil ik jouw bedanken voor wat ik nu geworden ben. Ik heb weer zin in het leven. En heb leren omgaan met verdriet, acceptatie. En ik heb ook rust momenten gevonden. En balans tussen werk en vrijwilligerswerk. Ook heb ik veel gehad aan de familieopstelling waar ik deel van was.
Groetjes, Rose-Marie van maasakker.
P.s. Als er in de toekomst weer iets op mijn pad komt, waar ik vragen over heb, dan zal ik je altijd weer bellen. Voor altijd in mijn hart.
Wout van den wildenberg
Beste Arthur, een paar maanden geleden heb ik jou mogen tegenkomen op mijn pad, ik ben zo dankbaar voor deze ontmoeting. We zijn samen begonnen aan een wandeling.
Een wandeling die voor mij veel op zijn plek aan het zetten is. Een wandeling waar er zonder oordeel, dankbaarheid en met liefde voor jezelf geluisterd wordt naar je innerlijke IK, Waar je mijn ogen helpt te openen voor wie ik ben.
De zoektocht naar jezelf kan soms heel eenzaam zijn , en door die zoektocht samen met jou aan te gaan, ben ik waar ik nu ben. Een man die zichzelf aan het vinden is, die vertrouwen heeft dat het goed komt, die van zichzelf begint te houden, en positiever tegen het leven is gaan aankijken.
Je Coaching dmv het gebruik van de omgeving om gevoel en processen duidelijk te maken. je praktische tips en je vermogen om op tijd te reflecteren en terug te pakken naar de kern zijn bewonderenswaardig. De paar maanden dat ik nu met jou mag wandelen hebben me al heel ver gebracht in mijn zoektocht naar mezelf en ben dankbaar voor wat nog gaat komen.
Dank je wel!
Leo de Mol
“ Zo ga je weer lekker wandelen met Arthur ? “, vraagt mijn vrouw.
Nou ja, wat moet je dan zeggen ?
Want lekker wandelen is het wel, op een bepaalde manier.
Maar zeker niet vrijblijvend, daar trapt hij maar hooguit even in.
Hij raakt je letterlijk en figuurlijk, en daar kom je toch ook voor ?
Hij ziet je letterlijk en figuurlijk, en daar kom je toch ook voor ?
Hij confronteert je letterlijk en figuurlijk, en daar kom je toch ook voor ?
Dus het wandelen wordt je leven en daar kom je toch ook voor ?
Dus wordt het kiezen, links of rechts, doorlopen of stoppen.
Dus de waarheid onder ogen zien, de prijs gaan betalen voor je wandeling [letterlijk en figuurlijk].
Dus weer een klein stapje verder, een nieuwe indruk, even laten bezinken.
En zo zijn we dus samen een keer of zes op stap geweest.
Samen gelachen, en bijna gejankt, want alles weglachen lukt me veel beter.
Totdat je dat niet meer wilt, je weet dat het niet vrijblijvend kan zijn.
Verder leren totdat je wel je boosheid kunt uiten, kunt uit janken.
En nu ga ik het alleen proberen.
Je wilt niet altijd langs het touwtje blijven lopen.
En ik heb ik veel over mezelf en mijn leven mogen leren.
Gewoon blijven oefenen, jezelf bewust blijven.
“ Is het nu klaar, kan je nu verder zonder Arthur ? “ , vraagt mijn vrouw.
Zonder Arthur ?
Zeker niet, ongeacht of ik hem nog ooit echt weer ontmoet.
Want deze wandelaar blijft toch verder wandelen !
Lucienne
Hoe stiller je kan zijn.. hoe luider je deze lieve, zeer oprechte, pure man kunt waarnemen.
Arthur wees mij de weg terug naar: Mijzelf.. naar mij…naar alleen.
Ik voelde me weer verbonden met niets, met alles.
Ik ben…all-een….
Levenspad
Ik sta hier op mijn levenspad, maar ik ben niet hier.
Mijn hoofd heeft mijn hart laten gaan.
Het onzegbare zo graag zeggen en het niet kunnen.
Ik wil niet meer vechten, tegen de molens in de wind en blijven geloven in de liefde tegen de stroming in…
Je pakt mijn hand en kijkt me aan…hier op mijn laatste stuk, dat ik nog moet gaan.
Nog een slok thee, een warme blik, een lief gebaar…zomaar 2 mooie mensen, op een warme herfstdag…zo verbonden met elkaar.
Jij laat me weer zien dat verdriet zich soms met liefde achter een glimlach laat verbergen.
Verdriet is geduldig.
Maar jij kijkt tot achter mijn ogen,
daar waar écht te lezen staat, wat ik eigenlijk niet weten wil.
Nog 1 keer kijk ik achterom, naar dat wat was…
Verdorde takken kijken mij verstrengeld aan.
Als een grote kluwen wol, haast onbereikbaar en toch zo verbonden met elkaar.
Ik zie hoe de ene tak innig vergroeid is met de ander en kronkelen een stuk samen. Uiteindelijk kiezen de 2 takken toch hun eigen weg.
De één recht vooruit, helder en krachtig, vastberaden zich te ontdoen van alles wat verstrengeld is.
De ander verbitterd, grauw en kleurloos, proberend mij de weg te versperren.
Ik rafel in gedachten hierzo, stukje voor stukje verder uit en zie daar….een prachtige gladde draad.
Ontdaan haast van zijn hele cocon…
Knielend bij de takken, wil ik het in vrede hier achterlaten…zonder het te verliezen.
Jij verloste me van mijn zekerheid, liet me vervolgens niet los en zette me eventjes weer helemaal stil…
Ik wist niet meer waar ik was, wilde hier niet zijn…
Maar na vandaag heb jij me geleerd..soms vind je de weg als je durft te verdwalen.
Nu sta ik dan hier samen met jou, op mijn laatste stukje pad Ik voel me lichter dan ooit Ik zing op mijn pad, de toekomst tegenmoet en ik voel me bevrijd.
En ik bedenk me..dat wat je geeft, is wat je krijgt.
Op dit laatste stukje pad, zoek ik naar een begin, die ik ben verloren in het verleden.
De zon geeft mij warmte en licht…het is goed om hier te zijn.
Ik sluit mijn ogen hier liggend in het veld…en maak de wereld om mij heen, heel even stil.
De wind, de vogels, de liefde, gewoon zijn …dat is wat nu wat voor mij nog telt.
De zon voelt warm op mijn gezicht en de geur van de herfst vervult mij met warmte en dankbaarheid.
Hier liggend in het veld realiseer ik me dat de boom wel zijn takken kan verliezen door bepaalde pijn maar dat door mijn wortels te voeden, ik weer kan terugkeren naar mijn unieke ‘zijn’.
Ik open mijn ogen en de weidse ruimte opent zich voor mijn aangezicht.
Als een dansend concert des levens,ontfermen duizenden sprietjes gras zich over mij.
Ik raak ze aan en voel hun kracht.
Flexibel en buigzaam maar o zo, sterk.
Wuivend pakken ze mij bij de hand en ik laat het toe.
Tranen van ontroering maar ook verdriet…het mag er weer zijn.
Ongeremd laat ik me meevoeren met het ritme van deze dans.
De dans des levens op een mooie, warme herfstdag in Oktober.
De vlinders dartelen vrolijk om me heen en ik zie hun pracht.
Hun vleugeltjes gerijpt en volmaakt.
Een prachtige transformatie ontvouwt zich hier vandaag recht voor mijn ogen.
Ontroering maakt zich meester van mij en voor heel even….durf ik écht weer te geloven…
Zoals ooit iemand zei:
“Kom vriend, wij heffen ons glas
Op dat wat zal komen en dat wat was,
Nog 1 keer vriend, op dat wat zal komen en op dat wat was.
Op dat wat zal komen en dat wat was
Op dat wat was…..
Dank je wel Arthur…
Lucienne
Marloes
Ik was al een tijd niet meer gelukkig op mijn werk, had het gevoel lichamelijk en geestelijk vast te zitten en dat was op een dag opeens teveel. Ik wist niet meer welke kant ik op moest. Vast blijven zitten op een plek die duidelijk niet meer goed voor me was en met het gevoel zelf niet meer de regie over mijn leven te hebben. Of voortaan zelf de route te bepalen en te kiezen voor de moeilijke weg. Eén wandeling met Arthur was genoeg. Het antwoord was er al die tijd al maar Arthur heeft het me, zonder me in een richting te duwen, zelf laten vinden. Het hele gesprek voelde als een openbaring en heeft me enorm geholpen verder te komen en me nu vrij te kunnen voelen.
Gerard
Arthur is zichzelf; liefdevol, betrokken en met beide voeten op de grond begeleidt hij je naar de plek waar je wat te doen hebt voor een volgende stap in je ontwikkeling. Sterker nog: hij begeleidt je om die stap te nemen!
Groet,
Gerard
Peter
Structuren en patronen zijn soms zo hardnekkig, dat je letterlijk ‘vastloopt’.
En vaak ben je hier niet bewust van en ontwikkelingen er zich allerlei (vage) lichamelijke en geestelijke klachten. Arthur heeft mij geholpen om het onderbewuste bewust te maken, door in gesprek te gaan tijdens een wandeling en door middel van opstellingen. Ik ben bewust geworden wat de oorzaak is van mijn probleem, waardoor ik nu kan werken aan herstel en ik meer positiviteit in mijn leven kan aanbrengen. Een bijzondere ervaring, bij een bijzondere man.
Arthur, bedankt!!
Groetjes,
Peter
Hilde Mertens
Arthur, wat “ons” met “mij” doet.
Samen op pad in het bos. Met hart en ziel samen op weg door mijn doolhof van emoties soms. Me helpen verhelderen, ontwarren. Me ertoe aanzetten terug de held te zijn in mijn eigen verhaal. Terug grond onder mijn voeten(letterlijk en figuurlijk)voelen als ik de weg kwijt ben in mijn overweldigende en hoog oplopende emoties. En intens proces. Samen ervaren, voel, delen….
Dank om me mijn pad mee te laten zien, waardoor ik mijzelf terug kan zijn, zien en ervaren. Mijn zielenpijn te delen en te helpen transformeren in een rouwproces en groeiproces.
Dank je om mijn gids te zijn in mijn onderbewuste processen en om me de tools aan te reiken om mijzelf bloot te geven in een veilige en natuurlijke omgeving.
Dank je voor je gulle lach en sterke schouder om op te steunen, ze zijn een lichtpunt in een soms donker verwerkings- en groeiproces.
Dank je om me te leren dat ook ik mijn eigen pad, rouw en groei en leven verdien. En dit allemaal met open hart.
Mariët van Cooten en William Wilson Phoenix opleidingen
Tjonge, wat heb jij het voor de kiezen gehad. En wat ben jij het aangegaan! Deels gekozen. Deels zo aangetroffen. Ongelofelijke klasse: in het hier en nu je verlies te nemen. En de consequenties te accepteren. Verlies van; gezondheid, baan/werk, vrouw, gezin en broer.
Dat jij überhaupt nog hier zo aanwezig bent, vind ik heel groot. Dat jij zegt “ik heb vertrouwen in mijn pad”, raakt mij. Dat jij met al je verlies, dat uit je mond krijgt! Ik weet waar ik mensen met rouw naar toe moet sturen. Grote klasse, Grote klasse! Jij hebt heel veel moeten loslaten.
En jij hebt het ook heel stevig beet gepakt. Dat dit pad het goede is. En dat je het goede zal geven. Je bent een prachtmens. Chapeau.
Wendy van Gerwen
Begeleiden met Open Hart heeft mij veel inzicht gegeven.
Ik ben ook heel dankbaar voor de hulp die ik van Arthur heb gekregen. Door de wandelingen in het bos en de familieopstelling ben ik flink in beweging gezet en dit heeft me dingen laten zien waar ik toch al heel wat jaren “onbewust” vast zat.
Het was ook niet meteen dat ik opende maar stapje voor stapje kwam ik dichter bij mijn eigen kern.
Vooral na de wandeling of familieopstelling ging ik echt merken dat dingen in mij anders waren en dat ik echt in de beweging mee kon gaan. Dat terwijl ik toch eigenlijk altijd graag alles onder controle heb. Het mooie vind ik aan de wandeling dat je stapje voor stapje meer bewust loop en ook meteen leeft het is een erg mooie manier van coachen die me diep heeft geraakt. Arthur is ook echt een erg warme persoonlijkheid die goed tot de kern kan komen, hij weet het juiste punt te raken en vangt je op als je bang bent te breken. Door de steun van Arthur en zijn medeleven durfde ik ook steeds meer naar mezelf te kijken zonder oordeel om te zien wie ik ben. Natuurlijk spartelde ik soms ook wel heerlijk tegen en dan kijkt hij je aan met een warme blik en glimlacht ook dat kan er allemaal gewoon zijn. En als iemand je zo neemt zoals je bent ga je dat zelf ook meer doen. Ook dat heeft beweging geven in mijn dagelijks leven met een meer open blik naar mezelf. Ik hoefde me niet te bewijzen en ik hoefde niet te vechten en mocht er gewoon zijn met al mijn tekortkomingen. Ik kwam er zelfs achter dat ik aan het vechten was tegen mijn eigen geluk en vrijheid. Met kleine voorbeelden uit de natuur krijg je op een natuurlijke manier te zien wat je doet en waar je moeite mee hebt.
Arthur je hebt me geraakt en dat is bijzonder omdat ik kwam met een gesloten hart en een sterkte persoonlijkheid en ik wist me altijd te verschuilen achter veel communicatie. Jij prikte daar gewoon liefdevol doorheen en ik voelde me gesteund en begrepen.
Ik kan NU echt zeggen ,…… ik ga met een open hart vooruit.
Hartelijk dank.
Warme groet – Wendy van Gerwen
Arthur heeft mij ontzettend geholpen om mezelf beter te leren kennen. Ook jongere mensen zitten soms vast in bepaalde patronen waar ze moeilijk uit komen, en door de begeleiding van Arthur heb ik verschillende inzichten over mezelf gekregen. Het mooie is dat hij je helpt met het inzien van deze patronen en met de manier waarop je naar jezelf kijkt, maar dat jij uiteindelijk zelf de problemen oplost. Na slechts enkele wandelingen met Arthur heb ik al zoveel over mezelf geleerd en zit ik een stuk beter in mijn vel.
Arthur bedankt! Mocht er ooit nog iets zijn dan weet ik je te vinden.
Heel fijne begeleiding gehad en veel inzichten gekregen. Vooral prettig dat je in de natuur aan het wandelen bent. Veel metaforen gebruikt die me kunnen helpen. Bedankt!
Beste Arthur,
Langs deze weg wil ik jouw bedanken voor wat ik nu geworden ben. Ik heb weer zin in het leven. En heb leren omgaan met verdriet, acceptatie. En ik heb ook rust momenten gevonden. En balans tussen werk en vrijwilligerswerk. Ook heb ik veel gehad aan de familieopstelling waar ik deel van was.
Groetjes, Rose-Marie van maasakker.
P.s. Als er in de toekomst weer iets op mijn pad komt, waar ik vragen over heb, dan zal ik je altijd weer bellen. Voor altijd in mijn hart.
Beste Arthur, een paar maanden geleden heb ik jou mogen tegenkomen op mijn pad, ik ben zo dankbaar voor deze ontmoeting. We zijn samen begonnen aan een wandeling.
Een wandeling die voor mij veel op zijn plek aan het zetten is. Een wandeling waar er zonder oordeel, dankbaarheid en met liefde voor jezelf geluisterd wordt naar je innerlijke IK, Waar je mijn ogen helpt te openen voor wie ik ben.
De zoektocht naar jezelf kan soms heel eenzaam zijn , en door die zoektocht samen met jou aan te gaan, ben ik waar ik nu ben. Een man die zichzelf aan het vinden is, die vertrouwen heeft dat het goed komt, die van zichzelf begint te houden, en positiever tegen het leven is gaan aankijken.
Je Coaching dmv het gebruik van de omgeving om gevoel en processen duidelijk te maken. je praktische tips en je vermogen om op tijd te reflecteren en terug te pakken naar de kern zijn bewonderenswaardig. De paar maanden dat ik nu met jou mag wandelen hebben me al heel ver gebracht in mijn zoektocht naar mezelf en ben dankbaar voor wat nog gaat komen.
Dank je wel!
“ Zo ga je weer lekker wandelen met Arthur ? “, vraagt mijn vrouw.
Nou ja, wat moet je dan zeggen ?
Want lekker wandelen is het wel, op een bepaalde manier.
Maar zeker niet vrijblijvend, daar trapt hij maar hooguit even in.
Hij raakt je letterlijk en figuurlijk, en daar kom je toch ook voor ?
Hij ziet je letterlijk en figuurlijk, en daar kom je toch ook voor ?
Hij confronteert je letterlijk en figuurlijk, en daar kom je toch ook voor ?
Dus het wandelen wordt je leven en daar kom je toch ook voor ?
Dus wordt het kiezen, links of rechts, doorlopen of stoppen.
Dus de waarheid onder ogen zien, de prijs gaan betalen voor je wandeling [letterlijk en figuurlijk].
Dus weer een klein stapje verder, een nieuwe indruk, even laten bezinken.
En zo zijn we dus samen een keer of zes op stap geweest.
Samen gelachen, en bijna gejankt, want alles weglachen lukt me veel beter.
Totdat je dat niet meer wilt, je weet dat het niet vrijblijvend kan zijn.
Verder leren totdat je wel je boosheid kunt uiten, kunt uit janken.
En nu ga ik het alleen proberen.
Je wilt niet altijd langs het touwtje blijven lopen.
En ik heb ik veel over mezelf en mijn leven mogen leren.
Gewoon blijven oefenen, jezelf bewust blijven.
“ Is het nu klaar, kan je nu verder zonder Arthur ? “ , vraagt mijn vrouw.
Zonder Arthur ?
Zeker niet, ongeacht of ik hem nog ooit echt weer ontmoet.
Want deze wandelaar blijft toch verder wandelen !
Hoe stiller je kan zijn.. hoe luider je deze lieve, zeer oprechte, pure man kunt waarnemen.
Arthur wees mij de weg terug naar: Mijzelf.. naar mij…naar alleen.
Ik voelde me weer verbonden met niets, met alles.
Ik ben…all-een….
Levenspad
Ik sta hier op mijn levenspad, maar ik ben niet hier.
Mijn hoofd heeft mijn hart laten gaan.
Het onzegbare zo graag zeggen en het niet kunnen.
Ik wil niet meer vechten, tegen de molens in de wind en blijven geloven in de liefde tegen de stroming in…
Je pakt mijn hand en kijkt me aan…hier op mijn laatste stuk, dat ik nog moet gaan.
Nog een slok thee, een warme blik, een lief gebaar…zomaar 2 mooie mensen, op een warme herfstdag…zo verbonden met elkaar.
Jij laat me weer zien dat verdriet zich soms met liefde achter een glimlach laat verbergen.
Verdriet is geduldig.
Maar jij kijkt tot achter mijn ogen,
daar waar écht te lezen staat, wat ik eigenlijk niet weten wil.
Nog 1 keer kijk ik achterom, naar dat wat was…
Verdorde takken kijken mij verstrengeld aan.
Als een grote kluwen wol, haast onbereikbaar en toch zo verbonden met elkaar.
Ik zie hoe de ene tak innig vergroeid is met de ander en kronkelen een stuk samen. Uiteindelijk kiezen de 2 takken toch hun eigen weg.
De één recht vooruit, helder en krachtig, vastberaden zich te ontdoen van alles wat verstrengeld is.
De ander verbitterd, grauw en kleurloos, proberend mij de weg te versperren.
Ik rafel in gedachten hierzo, stukje voor stukje verder uit en zie daar….een prachtige gladde draad.
Ontdaan haast van zijn hele cocon…
Knielend bij de takken, wil ik het in vrede hier achterlaten…zonder het te verliezen.
Jij verloste me van mijn zekerheid, liet me vervolgens niet los en zette me eventjes weer helemaal stil…
Ik wist niet meer waar ik was, wilde hier niet zijn…
Maar na vandaag heb jij me geleerd..soms vind je de weg als je durft te verdwalen.
Nu sta ik dan hier samen met jou, op mijn laatste stukje pad Ik voel me lichter dan ooit Ik zing op mijn pad, de toekomst tegenmoet en ik voel me bevrijd.
En ik bedenk me..dat wat je geeft, is wat je krijgt.
Op dit laatste stukje pad, zoek ik naar een begin, die ik ben verloren in het verleden.
De zon geeft mij warmte en licht…het is goed om hier te zijn.
Ik sluit mijn ogen hier liggend in het veld…en maak de wereld om mij heen, heel even stil.
De wind, de vogels, de liefde, gewoon zijn …dat is wat nu wat voor mij nog telt.
De zon voelt warm op mijn gezicht en de geur van de herfst vervult mij met warmte en dankbaarheid.
Hier liggend in het veld realiseer ik me dat de boom wel zijn takken kan verliezen door bepaalde pijn maar dat door mijn wortels te voeden, ik weer kan terugkeren naar mijn unieke ‘zijn’.
Ik open mijn ogen en de weidse ruimte opent zich voor mijn aangezicht.
Als een dansend concert des levens,ontfermen duizenden sprietjes gras zich over mij.
Ik raak ze aan en voel hun kracht.
Flexibel en buigzaam maar o zo, sterk.
Wuivend pakken ze mij bij de hand en ik laat het toe.
Tranen van ontroering maar ook verdriet…het mag er weer zijn.
Ongeremd laat ik me meevoeren met het ritme van deze dans.
De dans des levens op een mooie, warme herfstdag in Oktober.
De vlinders dartelen vrolijk om me heen en ik zie hun pracht.
Hun vleugeltjes gerijpt en volmaakt.
Een prachtige transformatie ontvouwt zich hier vandaag recht voor mijn ogen.
Ontroering maakt zich meester van mij en voor heel even….durf ik écht weer te geloven…
Zoals ooit iemand zei:
“Kom vriend, wij heffen ons glas
Op dat wat zal komen en dat wat was,
Nog 1 keer vriend, op dat wat zal komen en op dat wat was.
Op dat wat zal komen en dat wat was
Op dat wat was…..
Dank je wel Arthur…
Lucienne
Ik was al een tijd niet meer gelukkig op mijn werk, had het gevoel lichamelijk en geestelijk vast te zitten en dat was op een dag opeens teveel. Ik wist niet meer welke kant ik op moest. Vast blijven zitten op een plek die duidelijk niet meer goed voor me was en met het gevoel zelf niet meer de regie over mijn leven te hebben. Of voortaan zelf de route te bepalen en te kiezen voor de moeilijke weg. Eén wandeling met Arthur was genoeg. Het antwoord was er al die tijd al maar Arthur heeft het me, zonder me in een richting te duwen, zelf laten vinden. Het hele gesprek voelde als een openbaring en heeft me enorm geholpen verder te komen en me nu vrij te kunnen voelen.
Arthur is zichzelf; liefdevol, betrokken en met beide voeten op de grond begeleidt hij je naar de plek waar je wat te doen hebt voor een volgende stap in je ontwikkeling. Sterker nog: hij begeleidt je om die stap te nemen!
Groet,
Gerard
Structuren en patronen zijn soms zo hardnekkig, dat je letterlijk ‘vastloopt’.
En vaak ben je hier niet bewust van en ontwikkelingen er zich allerlei (vage) lichamelijke en geestelijke klachten. Arthur heeft mij geholpen om het onderbewuste bewust te maken, door in gesprek te gaan tijdens een wandeling en door middel van opstellingen. Ik ben bewust geworden wat de oorzaak is van mijn probleem, waardoor ik nu kan werken aan herstel en ik meer positiviteit in mijn leven kan aanbrengen. Een bijzondere ervaring, bij een bijzondere man.
Arthur, bedankt!!
Groetjes,
Peter
Arthur, wat “ons” met “mij” doet.
Samen op pad in het bos. Met hart en ziel samen op weg door mijn doolhof van emoties soms. Me helpen verhelderen, ontwarren. Me ertoe aanzetten terug de held te zijn in mijn eigen verhaal. Terug grond onder mijn voeten(letterlijk en figuurlijk)voelen als ik de weg kwijt ben in mijn overweldigende en hoog oplopende emoties. En intens proces. Samen ervaren, voel, delen….
Dank om me mijn pad mee te laten zien, waardoor ik mijzelf terug kan zijn, zien en ervaren. Mijn zielenpijn te delen en te helpen transformeren in een rouwproces en groeiproces.
Dank je om mijn gids te zijn in mijn onderbewuste processen en om me de tools aan te reiken om mijzelf bloot te geven in een veilige en natuurlijke omgeving.
Dank je voor je gulle lach en sterke schouder om op te steunen, ze zijn een lichtpunt in een soms donker verwerkings- en groeiproces.
Dank je om me te leren dat ook ik mijn eigen pad, rouw en groei en leven verdien. En dit allemaal met open hart.
Tjonge, wat heb jij het voor de kiezen gehad. En wat ben jij het aangegaan! Deels gekozen. Deels zo aangetroffen. Ongelofelijke klasse: in het hier en nu je verlies te nemen. En de consequenties te accepteren. Verlies van; gezondheid, baan/werk, vrouw, gezin en broer.
Dat jij überhaupt nog hier zo aanwezig bent, vind ik heel groot. Dat jij zegt “ik heb vertrouwen in mijn pad”, raakt mij. Dat jij met al je verlies, dat uit je mond krijgt! Ik weet waar ik mensen met rouw naar toe moet sturen. Grote klasse, Grote klasse! Jij hebt heel veel moeten loslaten.
En jij hebt het ook heel stevig beet gepakt. Dat dit pad het goede is. En dat je het goede zal geven. Je bent een prachtmens. Chapeau.
Begeleiden met Open Hart heeft mij veel inzicht gegeven.
Ik ben ook heel dankbaar voor de hulp die ik van Arthur heb gekregen. Door de wandelingen in het bos en de familieopstelling ben ik flink in beweging gezet en dit heeft me dingen laten zien waar ik toch al heel wat jaren “onbewust” vast zat.
Het was ook niet meteen dat ik opende maar stapje voor stapje kwam ik dichter bij mijn eigen kern.
Vooral na de wandeling of familieopstelling ging ik echt merken dat dingen in mij anders waren en dat ik echt in de beweging mee kon gaan. Dat terwijl ik toch eigenlijk altijd graag alles onder controle heb. Het mooie vind ik aan de wandeling dat je stapje voor stapje meer bewust loop en ook meteen leeft het is een erg mooie manier van coachen die me diep heeft geraakt. Arthur is ook echt een erg warme persoonlijkheid die goed tot de kern kan komen, hij weet het juiste punt te raken en vangt je op als je bang bent te breken. Door de steun van Arthur en zijn medeleven durfde ik ook steeds meer naar mezelf te kijken zonder oordeel om te zien wie ik ben. Natuurlijk spartelde ik soms ook wel heerlijk tegen en dan kijkt hij je aan met een warme blik en glimlacht ook dat kan er allemaal gewoon zijn. En als iemand je zo neemt zoals je bent ga je dat zelf ook meer doen. Ook dat heeft beweging geven in mijn dagelijks leven met een meer open blik naar mezelf. Ik hoefde me niet te bewijzen en ik hoefde niet te vechten en mocht er gewoon zijn met al mijn tekortkomingen. Ik kwam er zelfs achter dat ik aan het vechten was tegen mijn eigen geluk en vrijheid. Met kleine voorbeelden uit de natuur krijg je op een natuurlijke manier te zien wat je doet en waar je moeite mee hebt.
Arthur je hebt me geraakt en dat is bijzonder omdat ik kwam met een gesloten hart en een sterkte persoonlijkheid en ik wist me altijd te verschuilen achter veel communicatie. Jij prikte daar gewoon liefdevol doorheen en ik voelde me gesteund en begrepen.
Ik kan NU echt zeggen ,…… ik ga met een open hart vooruit.
Hartelijk dank.
Warme groet – Wendy van Gerwen