Authentieke zichtbaarheid

Ik ben een beuk.

Ik ben en een berk. Ik ben een spar.

Ik ben een machtige eik.

Ik ben ook een Magnolia.

Echter zo vol bloeien als zij, dat durf ik nog niet.

Zo eindige ik mijn vorige blog. Een blog die mooie reacties bracht. Van waaruit mooie ontmoetingen ontstonden. Onder andere via die ontmoetingen kon ik mijn omgang met Yang-energie onderzoeken.

Hoe bekijk ik de werkelijkheid?

Verschillende mensen attendeerde er mij op dat ze mij niet herkende in het beeld wat ik omschreef. Vooral het niet vol bloeien, dat zagen zij anders. Blijkbaar bloei ik volop in de ogen van de ander. Doordat ze dat aan mij teruggave, kon ik het van ze aannemen. Door het werkelijk aan te nemen, kon ik ook voelen dat zij gelijk hadden. Kon ik voelen hoe fijn het is om werkelijk gezien te worden door de ander. Wat er ook gelijk is, is verdriet. Het gevoel van gemis. Onbewust vermijd ik die pijn. Vermijd ik die pijn door net te doen alsof ik niet bloei. Niet voluit in ieder geval. Een verdedigingsmechanisme tegen oude pijn. Door de bloei klein te houden, houd ik het vat van oud gemis en eenzaamheid controleerbaar. De deksel er in een keer af halen voelt te groot. Echter is dat werkelijk ook zo? Of zit ik nog vast in een verdedigingsstrategie die niet meer past bij het pad waar ik mij nu bevind?

Door wie zijn ogen bekijk ik de wereld?

Ik begon te onderzoeken wat mijn eerste gedachtes/gevoelens waren. En of die gedachtes/gevoelens voor mij wel als authentiek voelde? Zo kwam ik op straat een man tegen. Ik kende deze man niet. Echter zijn voorkomen. Lang haar, pet, baardje. Direct had ik een stevig negatief oordeel over deze man; “klaploper” nu ik zo bewust mijn aandacht daar op vestigde, schrok ik enorm van mijn eigen oordeel. Ik ademde een keertje door de schrik heen. Nu kon ik voelen, dit oordeel. Deze manier van kijken. Die is niet van mij. Nu zag ik een zachtaardige jongeman die meer zichzelf was, als ik met mijn oordeel. Zo moet ik ook eerst door een oordeel ademen als ik wandel op een pad voor paarden of een mountainbike route. Dat pad is niet voor een wandelaar. Voordat ik dat pad kies, heb ik door mijn regeltjestrouw heen te ademen. Regeltjestrouw die ik ooit mijzelf heb opgelegd. Voor welke reden? Geen idee. Echter is dat in het nu nodig? Absoluut niet!

Valse yang

Yang-energie is een energie die naar buiten is gericht. Die creëert. Met die regeltjestrouw creëerde ik een valse yang-energie. Die waarschijnlijk ooit ontstond om in die fase van mijn leven een soort van veiligheid te creëren.  Een kader, waarbinnen ik mij veilig waande. In het nu is het omgevormd tot een soort gevangenis. Zorgt het voor stagnatie. Ik richt me wel naar buiten, echter niet op een natuurlijke authentiek stromende wijze.

Authentieke yang

Deze week zou ik samen met mijn broertje aan de wandel moeten zijn in Noord-Frankrijk. Helaas gaat dat in deze tijd niet. “Terug aan het werk”; zei mijn valse yang. “Ho eens even”: zei mijn authentieke yang. “Je hebt toch vrij? Je bent toch op vakantie deze week? Laat die energie is stromen. De natuur nodigt je van harte uit”. JAAA. Die voel ik. Ik wil wandelen. Iedere dag. Precies zoals gepland. Niet met mijn broer, want die ging naar zijn werk. Ik voelen. Dan zend ik de energie uit naar het universum om met andere mooie mensen te wandelen. En ik reik gewoon zelf uit naar een paar leukerds. En, wat denk je? Ja hoor. Iedere dag met een mooi mens op pad geweest. Behalve donderdag. Dat lukte niet. Ik liet het gaan.

Flower power        

Dinsdag kwam er via Facebook een bericht van Judith voorbij. Ze deed haar camperbusje in de verkoop. Gelijk kon ik voelen. Dat is een droom die ik al jaren heb. Echter die ik door mijn valse yang niet durf te volgen. Te veel oordelen erop. Haar busje nodigt uit tot nog een paar extra vooroordelen van mijn kant. Een op en top hippie, flower power busje. Via mijn valse yang zou ik daar nog niet dood in gezien willen worden. Echter mijn onderzoek van de afgelopen dagen heeft mijn pure authentieke yang wakker gemaakt. En die riep alleen maar JAAAAAAAAA!!!!!! Ik direct contact gelegd met Judith. Wat bleek? Ik was de tweede die reageerde. Direct mijn valse yang die dat wel prima vond. Dat ik het maar weer uit mij hoofd moest zetten. Gelukkig had ik al in mijn eerste berichtje mijn verlangen en de angsten van mijn valse yang gedeeld. Daardoor kreeg ik een prachtig antwoord van Judith. Een antwoord waar mijn pure yang op resoneerde. Die nacht bleef die dus aan. Kwamen er allerlei plannen tevoorschijn hoe ik het busje ook voor mijn werk kan gebruiken. Ik die morgen dus weer reageren. Dat ik heel graag naar het busje wil komen kijken. Het gevoel in mij wil opnemen. De ervaringen van Judith wil horen. Ook als het busje al verkocht zou zijn. Ik was meer als welkom. Dus ging ik die avond op bezoek bij het busje. Bij Judith en haar vriend. Wat een prachtige ontmoeting had ik met hen. En wat bleek? Nummer één was afgehaakt. Dus ik kreeg mijn kans. De kans dit ik direct nam. Zodoende mijn leeg gebleven donderdag alsnog gevuld.

Zichtbaarheid

In mijn vorige blog schreef ik over mijn angst voor zichtbaarheid. Dat ik de toppen van de bergen van geluk, liefde en verbinding vermijd. De zichtbaarheid die daarbij hoort boezemt mij angst in. Nu, met dit hippie busje kan je mij niet meer missen. Mijn angst voor zichtbaarheid kan ik niet meer vermijden. Zodra ik de weg op ga, sta ik op de top van de berg. In kwetsbare zichtbaarheid. Mijn valse yang draait in mijn maag. Mijn pure yang danst. Die wil eropuit. De wereld in. Gaan kamperen op de toppen van de bergen van geluk, liefde en verbinding. Wie weet wat en wie ik daar allemaal mag ontmoeten. Mogelijk is de zichtbaarheid met dit busje niet authentiek. Mogelijk volg ik een pad wat niet klopt. Mogelijk zijn dit belemmerende gedachten van mijn valse yang? Dan kom ik weer in twijfel. Gelijk is daar mijn pure yang. Die mij een schop verkoopt. Ga op reis. Ga ervaren. Ga genieten. Tijdens het avontuur voelen we wel waar we zijn. Waar we naar toe mogen. Leef!

Ik draag vrucht als een beuk.

 Ik breng de rust van de geur van een sparrenbos.

Ik glans als een berk

Ik ben een machtige eik.

Ik bloei als een Magnolia. Vol uit, zoals het leven.

Vanuit welke beweging leid jij je leven? Puur en authentiek? Of via aanpassing en beperkende gedachten? Wil jij onderzoeken hoe jij daar mee anders kunt omgaan? Ik loop graag en met een liefdevol open hart een stukje naast jou tijdens jouw zoektocht.